Τα κατάγματα του ισχίου στον ηλικιωμένο πληθυσμό είναι ένα πολύ συχνό ορθοπεδικό πρόβλημα με μεγάλες κοινωνικό-οικονομικές επιπτώσεις.

Σήμερα η εγχειρητική αντιμετώπιση των καταγμάτων αυτών αποτελεί τη θεραπεία εκλογής, προσπερνώντας οποιεσδήποτε αναστολές που σχετίζονται με την ηλικία και την γενική κατάσταση του ασθενούς, αφού όλες οι αναδρομικές στατιστικές μελέτες απέδειξαν την πολύ χαμηλότερη θνητότητα σε σχέση με τις περιπτώσεις που αντιμετωπίσθηκαν συντηρητικά  Η εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες και η ενδομυελική ήλωση με ήλο τύπου gamma nail αποτελούν τις κύριες μεθόδους αντιμετώπισης των διατροχαντηρίων καταγμάτων ενώ για τα κατάγματα του αυχένος του μηριαίου η κλειστή ή ανοιχτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση, η ημιολική αρθροπλαστική και η ολική αρθροπλαστική του ισχίου αποτελούν τις χειρουργικές τεχνικές αντιμετώπισης. Η εμφάνιση νέων υλικών αλλά και η γενικότερη πρόοδος της ιατρικής αφήνει ελπιδοφόρα μηνύματα για την καλύτερη υποστήριξη των ασθενών με κατάγματα του ισχίου και για περαιτέρω μείωση της θνητότητας με ταυτόχρονη βελτίωση του μετεγχειρητικού επιπέδου λειτουργικότητας.